Naaldbinden

Naaldbinden met wol

muts, sjaal, handschoenen... 

Naaldbinden is de oudste manier om een stuk textiel te creëren. De oudste vondst van een kledingstuk zijn twee naaldgebonden sokken uit Egypte die dateren van 400 NC. , maar de oudste resten van textiel die op naaldbinden lijken zijn zelfs nog een stuk ouder.  Veel vondsten dateren uit de tijd van de Vikingen en wordt ook momenteel vooral nog beoefend in Zweden.  

De techniek is tijdens de laatste eeuwen verdrongen door breien en haken, omdat die veel sneller resultaat geven dan naaldbinden, maar het was de eerste manier om een sterke, mooie en duurzame stof te maken.

Bij deze techniek  gaat men een draad met een naald door één of meerdere lussen halen.  Het naaldbinden kent verschillende steken, afhankelijk van de regio en cultuur ontwikkelde men de Oslo, Faberg F1 en F2, York, Finse, Aaand, Koptische, Mammen.... steek.  Deze steken verschillen dan ook qua eigenschappen, bv meer stretch of stugger, dikker-meer waterdicht...  De naald kan gemaakt worden uit bot, gewei, hoorn of hout. Men gebruikt korte draden (restje wol) die aan elkaar worden gevilt of geknoopt met de uniknoop.  

Enkele leuke projectjes zijn het maken van kledij zoals truien, mutsen, sokken,  handschoenen... 

Naaldbinden  zakje (met touw)

 voor het opbergen van (craft)materiaal...

De twee technieken 'knotless netting' en 'loop around a cor' zijn een variant op het naaldbinden met wol.  Deze technieken waarbij een draad één- of tweemaal door een lus gehaald wordt, wordt veelal gebruikt om een zak of tas te maken. Het fijne aan een knotless tas is dat deze uitrekbaar is wanneer je hem vult.  Dit in tegenstelling tot 'loop around the cor' waar je de lus rond een ander touw gaat binden, zo blijven de lussen hun vaste afstand en omvang behouden.  

Deze technieken worden ook gebruikt bij het verwerken van natuurlijke vezels tot een tasje of mand.  

Voor beide technieken gebruikt men een naald met stompe punt gemaakt uit hout., bot, gewei of hoorn.